براى مسافر روزه گرفتن جايز نيست، و تفصيل مسئله، در اين چند صورت است:
1 ـ در صورتى كه مسافر پيش از ظهر سفر كند، و پيش از ظهر به وطنش يا محل اقامتش بر نگردد، بايد روزه آن روز را بخورد.
2 ـ در صورتى كه بعد از ظهر مسافرت كند، بايد روزه آن روز خود را تمام كند.
3 ـ در صورتى كه مسافر پيش از ظهر از سفر برگردد، و به خانه يا محلّ اقامت خود برسد، اگر قبلا در سفر افطار كرده باشد، روزه نيست، و در منزل خود هم مى تواند بقيه آن روز را غذا بخورد، ولى بعد از ماه رمضان به جاى اين روزى كه خورده است يك روز قضا مى گيرد، و در صورتى كه در سفر كارى كه روزه را باطل كند انجام نداده باشد، واجب است روزه را بگيرد و جزء روزه ماه رمضان حساب مى شود.
4 ـ در صورتى كه مسافر بعد از ظهر از سفر باز گردد، بايد روزه را بخورد، و پس از ماه يك روز به جاى آن روزه بگيرد.
5 ـ مسافر در صورتى مى تواند در سفر روزه را بخورد كه شرائط قصر در سفرش تمام باشد، همانگونه كه در جزوه نماز يادآورى كرده ايم.
6 ـ در احكام گذشته محل اقامت ده روزه با وطن فرقى ندارد.
دیدگاهتان را بنویسید