سلام .
خوبید ؟
خوب من برگشتم فعلا :دی
هنوز تغییری در سرور ایجاد نشده اما اگر دوستان بد قولی نکنند به زودی این مشکل پهنای باند برطرف میشه.
جاتون خالی امروز با یکی از رفقا رفتیم بشینیم دعوت حاتمی کیا رو ببینیم .
اولین چیزی که به محض ورود به سینما توجهم رو جلب کرد بازیگرانی بودند که تو این فیلم نقش بازی میکردد.
از مهناز افشار – سیامک انصاری – شریفی نیا و گوهر خیر اندیش و مریلا زارعی و کتایون ریاحی و …..
خلاصه میشد به نوعی حدس زد که این یک ساختار شکنی تمام عیار توی فیلم سازی حاتمی کیاست . بدون شک با توجه به اینکه حاتمی کیا یک تغییر موضوع و موضع رو بعد از ساخت حلقه ی سبز یا هر چیزی که اسمش بود نشون میداد که حاتمی کیا دیگه دم از جنگ نمیزنه . دردش و حرفش با گذشته به شدت متفاوت شده.
حقیقتش با دید کاملا منفی فیلم رو شروع به دیدن کردم .
سعی کردم تا میشد منفی ببینم .
از این به بعد داستان فیلم ممکنه لو بره . چنانچه حساسیت دارید مطالعه نکنید.
این فیلم متشکل از چندین اپیزود راجب سقط جنین و به نوعی حقیر شمردن و مخالف با این عملیه که به تازگی باب شده.
داستان به این ترتیبه که یک منشی یا یک پرستار در یک آزمایشگاه موظف میشه افراد رو از نتیجه ی آزمایششون که حاملگی باشه با تلفن مطلع کنه و بهشون بگه که تا یک هفته به دلیل تعمیرات ازمایشگاه تعطیله.
هدف همه ی کسانی که مطلع میشند به نوعی راحت شدن از دست این نوزاد ناخواسته است.
استارت و ایده ی خوب و جالبی میتونه باشه . پس باید دید افراد چه واکنشی نشون میدن.
داستان فیلم با مهناز افشار در نقش یک بازیگر زن و سیامک انصاری در نقش شوهر این زن و محمد رضا شریفی نیا همکار بازیگر زن و خود حاتمی کیا در نقش کارگردان کلید میخوره.
این داستان تقریبا قوی ترین بازیگرها رو داشت و میتونست جزو بهترین اپیزود های این فیلم باشه اما مشخص بود که خود حاتمی کیا هم خیلی روی این داستان تکیه ای نداشت .
بعد هر اپیزود هم یک نمای هوایی از تهران انتهای اپیزود قبل و ابتدای اپیزود بعد رو به بیننده اطلاع میده.
بعد از اون داستان سحر جوزانی و محمد رضا فروتن شروع میشه . زن و شوهر که از دهات برای کار میان تهران و ناخواسته بچه دار میشند.
کم کم از این اپیزود به بعد میشه فهمید که حاتمی که سعی داره بگه که سقط جنین کار خیلی بدیه . هر گز نشه فراموش در رختخواب از علم تنظیم خانواده استفاده کنید که کسی رو به این دنیا دعوت نکنید.
به هر حال نمیخوام تک تک اپیزود ها رو شرح بدم . اما میتونم بگم تقریبا اگر بخوایم کار حاتمی کیا رو تحلیل کنیم به نوعی من سیر پیشرفت رو تو هر اپیزود میدیدم .
اگر 20 اپیزود میساخت شاید اپیزود آخر بهترین فیلم حاتمی کیا در میومد.
با توجه به اینکه کارهای حاتمی کیا رو معمولا نگاه میکنم و بهش علاقه مندم میتونم بگم این فیلم نسبت به به نام پدر یک پیشرفت نه چندان محسوس اما امیدوارانه بود که حاتمی کیا رو تو عرصه های دیگه هم میشه دید .
سر جمع قضیه به نظرم این فیلم ارزش یک بار دیدن رو کاملا داره و میشه بعد از فیلم کمی به این موضوع فکر کرد که واقعا چرا باید ادمیزاد از خیر یک کاندوم 200 تومنی بگذره و خسیس بازی در بیاره تا بخواد بعدا مجبور بشه میلیونهای خرج کنه تا بچه ای رو به قتل برسونه:-/
فیلم آموزنده ای بود!
امیدوارم شما خواننده ی عزیز بدون دعوت به این دنیا پا نذاشته باشید :دی
دیدگاهتان را بنویسید