ما چراغ دم باديم؟!

روی دیوارای خالی — میون نقشای قالی — جای لبخند تو مونده

بعد تو هر چی که دیدم —- تو خواب بچه هامون همه بوی تورو می ده

تو روزای تنهاییشون بعد تو هر جا نشستن همه بوی تورو می ده

قهرمان قصه هاشون —- شادیها و غصه هاشون همه بوی تورو می ده—- همه بوی تورو می ده

روز قهر کردن تو — من موندم و خالی کوچه —– می دیدم که زندگی هیچ و پوچه

به تو گفتیم که بمون —- تا نشی خسته و دلتنگ —– تو زدی به شیشه ی دلهای ما سنگ

گفتی اونروز —- طاقت من دیگه طاقه —– چاره کارم دیگه طلاقه

بچه ها موندنو اون تنهایی خونه ی دیروز — که نداشت — مادر دلسوز

حالا امروز همه رفتن — سرو سامونی گرفتن — ولی ما همو ندیدیم

تو روزای باقی مونده — شدیم از همدیگه رونده — زهر تنهایی چشیدیم

تو جوونیا دویدیم —- چه مصیبتها کشیدیم — تا بهمدیگه رسیدیم

روز عقد منو تو —- ما بودیم و خدا و قرآن —- می دیدم که می رسم با تو به پایان

حالا امروز — ما چراغه دم بادیم — دل به زندگی ندادیم —

حالا ما موندیم یک دفتر پر خاطره و یاد —- که ورق می خوره تو باد

خيلي وقت پيش من اينو تو يكي از پستهام زدم و مناسبتي هم براش در نظر نداشتم . شعر قشنگي بود كه دوست داشتم فقط خونده بشه تا درك بشه .

اگر به دقت روايت شعر رو دنبال كنيد ميفهميد كه قصه حال و گذشته و ممكنه آينده ي ما رو همين شعر روايت كنه . هستند دخترهايي كه به خاطر هيچ و پوچ طلاق ميگيرند تا به مهره ي اشون برسند . هستند پسرهايي كه به سادگي زنشون رو براي بدست اوردن زن ديگه طلاق ميدن و نتيجه اش ميشه ايني كه ميبينيم .

بهتر ديدم آهنگ مربوط به اين شعر رو آپلود كنم تا بيشتر به عمق مطلب پي ببريد :دي

http://www.box.net/public/trxqd7bmvj