ما چراغ دم بادیم؟!

روی دیوارای خالی — میون نقشای قالی — جای لبخند تو مونده

بعد تو هر چی که دیدم —- تو خواب بچه هامون همه بوی تورو می ده

تو روزای تنهاییشون بعد تو هر جا نشستن همه بوی تورو می ده

قهرمان قصه هاشون —- شادیها و غصه هاشون همه بوی تورو می ده—- همه بوی تورو می ده

روز قهر کردن تو — من موندم و خالی کوچه —– می دیدم که زندگی هیچ و پوچه

به تو گفتیم که بمون —- تا نشی خسته و دلتنگ —– تو زدی به شیشه ی دلهای ما سنگ

گفتی اونروز —- طاقت من دیگه طاقه —– چاره کارم دیگه طلاقه

بچه ها موندنو اون تنهایی خونه ی دیروز — که نداشت — مادر دلسوز

حالا امروز همه رفتن — سرو سامونی گرفتن — ولی ما همو ندیدیم

تو روزای باقی مونده — شدیم از همدیگه رونده — زهر تنهایی چشیدیم

تو جوونیا دویدیم —- چه مصیبتها کشیدیم — تا بهمدیگه رسیدیم

روز عقد منو تو —- ما بودیم و خدا و قرآن —- می دیدم که می رسم با تو به پایان

حالا امروز — ما چراغه دم بادیم — دل به زندگی ندادیم —

حالا ما موندیم یک دفتر پر خاطره و یاد —- که ورق می خوره تو باد

خیلی وقت پیش من اینو تو یکی از پستهام زدم و مناسبتی هم براش در نظر نداشتم . شعر قشنگی بود که دوست داشتم فقط خونده بشه تا درک بشه .

اگر به دقت روایت شعر رو دنبال کنید میفهمید که قصه حال و گذشته و ممکنه آینده ی ما رو همین شعر روایت کنه . هستند دخترهایی که به خاطر هیچ و پوچ طلاق میگیرند تا به مهره ی اشون برسند . هستند پسرهایی که به سادگی زنشون رو برای بدست اوردن زن دیگه طلاق میدن و نتیجه اش میشه اینی که میبینیم .

بهتر دیدم آهنگ مربوط به این شعر رو آپلود کنم تا بیشتر به عمق مطلب پی ببرید :دی

http://www.box.net/public/trxqd7bmvj