شفاف ـ محمد تاجیک : کمال تبریزی کار گردان مطرح سینمای ایران به تازگی عنوان کرده است که دیگر نمی خواهد فیلم کمدی بسازد .
آقای تبریزی این مطلب را در گفت وگویی با حسین معززی نیا در ماهنامه سینمایی همشهری “۲۴” عنوان کرده است .
او در این گفت وگو گفته است همین الان این حس را دارم که دیگر نمی خواهم فیلم کمدی بسازم .
وی افزوده :پیش خودم فکر می کنم که پاداش آخرین فیلم طنزی است که ساخته ام .
بنا به این گزارش کمال تبریزی تاکید کرده در مقطع فعلی فکر می کنم خنداندن تماشاچی باب میلم نیست.دلم می خواهد وارد نوع دیگری از فیلمسازی شوم .
آقای تبریزی در عین حال توضیح داده : هر کدام از این فیلمها به تناسب روحیه من در موقعیتهای مختلف ساخته شده اند .مثلا در یک دوره ای خیلی دلم می خواست فیلم ترسناک بسازم .به شدت دچار این وسوسه شده بودم . انتخاب هرکدام از این فیلمها به حال وهو و حوصله من در آن زمان بستگی داشته است .
/می توان یک فیلم بامزه درباره گروگانگیری ساخت/
این کار گردان مشهور ایرانی در بخش دیگری از صحبتهای خود بااشاره به اینکه همیشه به موضوعات جدی نگاه طنزی داشته همچنین گفته است :پیش از این سالها هم من سلیقه ام در نگاه به مسائل خیلی جدی همین قدر طنز آمیز بوده است .در سالهای پایانی دانشجویی در مقطعی قرار بود دانشجویان خاطراتشان را از مهمترین وقایع سالهای تحصیل بنویسند و بخوانند ویکی از وقایع مهم دوران دانشجویی ما تسخیر لانه جاسوسی بود .همه راجع به این موضوع متنهای به شدت جدی نوشته بودند ولی نوبت به من که رسید وقتی شروع به خواندن نوشته ام کردم همه از خنده در حال انفجار بودند .من هنوز هم فکر می کنم درباره ماجرای گروگانگیری می شود فیلم با مزه ای ساخت . می خواهم بگویم این یک جور روحیه است .به نظرم مخاطب فیلم طنز را بهتر باور می کند و از آن عمیقتر تاثیر می گیرد .
/ادای خودم را هم در می آورند/
تبریزی در ادامه مصاحبه خود گفته است :کسی از شوخی ناراحت نمی شود که نقطه ضعفی نداشته باشد .خودمن اداهای به خصوصی دارم از بعضی کلمات زیاد استفاده می کنم در نوع لباس پوشیدنم یا رفتارهایم سر صحنه فیلمبرداری و غذا خوردنم و خیلی کارهای دیگر خصوصیاتی دارم . خیلی وقتها پیش آمده که وقتی فراغتی داریم بچه ها می آیند ومی گویند حالا می خواهیم ادای تبریزی را دربیاوریم و شروع می کنند ادای من را در آوردن وخیلی هم می خندیم .به نظرم شوخی بچه ها باعث نمی شود که موقعیت من سر صحنه تزلزل پیدا کند .مدیریت من سرصحنه مدیریت از بالا به پایین نیست . مدیر آن وقتی موفق است که ابتدا دردل آنها باشد که می خواهد آنها را اداره کند .
وی درادامه گفته :به نظرم اگر می شد با پلیس و قاضی دادگاه شوخی کنیم این شوخی مهرو محبتی بین مردم واینها به وجود می آورد .به اعتقادمن احترام پلیس بیشتر می شد .
/روایتی از فیلم دیدن مسئولان با خانواده هایشان/
کار گردان فیلم مارمولک در بخش دیگری از صحبتهای خود بااشاره به حواشی فیلم مارمولک به تعریف خاطره ای ازاین فیلم پرداخت وگفت :یک بار مارمولک را برای اعضای یکی از سازمانهای دولتی نشان دادیم .آنها خانواده هایشان را هم آورده بودند . همسر وفرزندانشان دریک طرف سالن بودند وخودشان در طرف دیگر .دو سوم سالن را خانواده هایشان پر کرده بودند ویک سوم را خودشان .در زمان شوخی های فیلم خانواده هایشان از خنده روده بر می شدند اما خود این دوستان حیرت زده به خانواده هایشان نگاه می کردند وخنده به لبشان نمی آمد!
تبریزی درادامه می پرسد چرا این اتفاق افتاده و خود جواب می دهد : چون طرز تلقی این دوستان مسئول متفاوت شده .این دوستان چون مشغله شان زیاد است از جامعه فاصله پیدا کرده اند.حتی طرز تلقی شان در مقایسه با خانواده خودشان تفاوت پیدا کرده .خانواده آنها در جامعه رفت و آمد دارد سوار تاکسی ومترو می شوند و با مردم در ارتباطند. اما اینها خودشان فرصت پیدا نمی کنند با جامعه ارتباط برقرار کنند. قطع شدن ارتباط آدم با جامعه مثل قطع شدن ارتباط آدم با واقعیت است .آن وقت تحلیلهای آدم غلط از آب در می آیدو فکر می کنید دارند برعلیه تان توطئه می کنند.
/لیلی با من است خط شکن تراز پاداش/
تبریزی در پاسخ به سوالی درباره تند وتیز بودن فیلم پاداش می گوید :حتی من معتقدم خود شما که می گویید فیلم پاداش در مقایسه با فیلمهای قبلی ام شوخی های تند وتیز تری دارد اشتباه می کنید . اگر لیلی با من است را در مقایسه با فضای آن روزهای جامعه بسنجید خیلی خط شکن تر از پاداش است .الان خیلی راحت می گویند که فیلم پاداش فیلم سیاسی است در حالی که ابدا اینطور نیست ومن به هیچ عنوان قصد وغرض سیاسی نداشته ام .فقط شوخی است با موقعیت یک آدم در مراسم حج .آن هم بااین نگاه که بزرگترین دستاورد حج این است که آدمها می فهمند باید کوچک شوند کوچک نه به معنای حقیر شدن….
/حرف اصلی پاداش/
حرف پاداش این است که می خواهد بگوید مدیری که منصب دولتی دارد و عادت کرده سفرهای آنچنانی برود و در هتلهای آنچنانی بخوابد ،حالا یکبار زندگی ساده را دربین مردم تجربه کند و در سفر حج بفهمد دنیا دست کیست .اما مطمئن هستم کسانی که در مقام ممیزی فیلم را دیده اند وبه آن اجازه نمایش نمی دهند اصلا این مفاهیم را ندیده اند .آنها دنبال این هستند که تبریزی به چه کسی متلک گفته و قصد پنهانش چیست ودر کدام جناح است .
/به رنگ ارغوان ۵سال توقیف بود چه فرقی کرد؟/
تبریزی در پایان صحبتهای خود درباره وضعیت نمایش فیلم پاداش گفته :می خواهند نمایش بدهند ،نمی خواهند، نگه دارند تا بالاخره یک روزی اکران شود . این همه جلوی نمایش به رنگ ارغوان را گرفتند چه فرقی کرد ؟اگر به جای الان همان موقع نمایش می دادند چه اتفاقی می افتاد؟ حداکثر اینکه پاداش را هم می خواهند پنج سال نگه دارند و پنج سال دیگر نمایش بدهند مهم نیست .
دیدگاهتان را بنویسید