دوربين‌هاي ديد در شب از جمله جالب‌ترين و كاربردي‌ترين مظاهر فناوري‌هاي نوين محسوب مي‌شوند. احتمالا نخستين چيزي كه با شنيدن نام دوربين‌هاي ديد در شب به ذهن خطور مي‌كند، تصوري از جاسوسان يا متخصصان حرفه‌اي است كه به‌دنبال دستيابي به اهداف خاص خود در سكوت نيمه‌هاي شب هستند. در حقيقت با استفاده از اين سيستم روِيتي، شخص كاربر دنيايي را مشاهده مي‌كند كه ساير افراد عادي ديدن آن عاجز هستند.
اكنون اين سوال ساده مطرح مي‌شود كه اين دوربين‌ها چگونه كار مي‌كنند؟
دوربين‌هاي ديد در شب فناوري كاربردي هستند كه با استفاده از آن مي‌توان به صورت ميانگين شخصي را در تاريكي مطلق و حتي شب‌هاي ابري در فاصله 183 متري رويت كرد. به‌طور كلي دوربين‌هاي ديد در شب به 2 شيوه متفاوت عمل مي‌كنند كه البته تفاوت اين شيوه‌ها به فناوري خاصي مربوط مي‌شود كه در طراحي و ساخت آن به كار گرفته شده است.
در يكي از اين دو شيوه كه جلوه دادن تصوير نام دارد، اساس كار سيستم، جمع‌آوري ريزپرتوهاي نوري از جمله قسمت پايين طيف نور مادون قرمز است. در واقع اين پرتوها وجود دارند اما براي چشم غيرمسلح غيرقابل روِيت هستند. در اين فرآيند پرتوهاي جمع‌آوري شده تا آنجا تقويت مي‌شوند كه چشم بتواند براحتي آنها را در قالب تصاوير تشخيص دهد.
در شيوه ديگر كه تصويربرداري حرارتي نام دارد، سيستم ديد در شب بر اساس ثبت قسمت بالايي طيف مادون قرمز عمل مي‌كند. اين قسمت از طيف مادون قرمز به جاي منعكس شدن نور در قالب حرارت از اشياي مختلف منتشر مي‌شود. به همين علت اشياء گرم‌تر نظير انسان‌هاي زنده در مقايسه با ديگر اشياء نظير درختان و ساختمان‌ها نور بيشتري منتشر مي‌كنند. در چنين دوربين‌هايي افراد در حال حركت كه توده‌اي گرم محسوب مي‌شوند، همچون سايه‌هاي قرمز رنگ متحرك ديده مي‌شوند و كاربر آنها را براحتي شناسايي و رويت مي‌كند.
http://www.jamejamonline.ir/papertext.aspx?newsnum=100939131542
دیدگاهتان را بنویسید