رساله دماغیه

از آنجا که بعضی طنزنویسان در محدوده اینترنت و حومه، کباده انتقاد سازنده و نقد دلسوزانه و این قبیل افاضات را می کشند و گاهی کارهایی می کنند که باید به میزان کشش کباده و عیار انتقاد پذیری آنان شک کرد، ناچار شدیم که گذری بزنیم بر ناهنجاری های طنزنویسان و دسته بندی دماغی آنان!

توضیح اول: در این پست، اشاره و لینک مستقیمی به هیچ وبلاگی وجود ندارد… لطفاً اصرار نکنید!
توضیح دوم: لطفا برای درک بهتر نوع جهان بینی نویسنده(!) دستتان را تا جای ممکن (انتهای آرنج!) در دماغ محترمان بفرمایید… با تشکر!

وبلاگ های دماغ سوخته: به وبلاگهایی اطلاق می شود که با وجود شکسته نفسی زیاد(!) در ارائه طنز فاخر و شونصد دوره شرکت در جشنواره های طنز مکتوب، شفاهی، استانی، شهری، محله ای؛ خانه ای(!) و… حایز هیچ بار مقام شده اند.در کل همیشه عده ای هستند که حق شان می خورند، بقیه طنز نویسان هم اصلا عددی نیستند ولی پارتی دارند که مقام می آورند!

وبلاگ های دماغ فیلی: به دسته ای از وبلاگ ها گفته می شود که دچار حس تافته ی جدا بافته و سقوط آزاد از دماغ فیل شده اند. اتخاذ سیاست های من درآوردی(!) در لینک دادن به سایر وبلاگ ها و در مواردی “حذف لینک بعد از تبادل لینک” از کارهای رومزه این گونه از موجودات محسوب می شود. برخی از هنجارهای اخلاقی این وبلاگها: گذاشتن کامنت و ایول گویی و پاچه خواری جزو وظایف خواننده محسوب می شود؛ نظرات باید بعد از تأیید مدیریت محترم وبلاگ و حذف و تعدیل های لازم برای عموم نمایش داده شود. سر زدن به وبلاگ بقیه بسیار چیپ و لو کلاس است!!

ادامه مطلب

——————————————

بنمای رخ که فوتبال تابستانم آرزوست
باخت بکام و حذف انگلستانم آرزوست

ز شعرِ نو سراچه ی ذهنم گزیده شد
اشعار سعدی و خواجوی کرمانم آرزوست

مبرگر و پیتزا به تواتر رسیده است
قورمه سبزی و خورشت فسنجانم آرزوست

بهر ازدواج، شهر را درنوردیدم
از رز ملولم و دختر پژوهانم آرزوست!

هرچند درهم و دینارم به خودرو نمی رسد
چتربازم و کارت سوخت نیسانم آرزوست!

ادامه ی مطلب

——————————


منتشر شده

در

,

توسط

برچسب‌ها:

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

CAPTCHA